ΒΙΚΥ ΤΕΛΙΔΟΥ ΜΗΤΡΟΥΛΙΑ

               ΤΗ ΝΥΧΤΑ ΠΟΥ ΜΙΛΗΣΕ Η ΣΙΩΠΗ

                             ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΒΑΚΧΙΚΟΝ» 

       Πριν από λίγο καιρό διαβάσαμε την ποιητική συλλογή της Βίκυς Τελίδου Μητρούλια: «Τη νύχτα που μίλησε η σιωπή», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Βακχικόν». Πρόκειται για ποίηση γραμμένη σε ελεύθερο στίχο με πεζολογική μορφή, όμως, οι στίχοι έχουν εσωτερικό ρυθμό κι έτσι μπορούμε να μιλάμε για ποίηση. Εξάλλου, αυτό, που έχει σημασία στη σύγχρονη ποίηση είναι ο εσωτερικός ρυθμός, στοιχείο, που υπάρχει στα ποιήματα της Βίκυς Τελιδου-Μητρούλια.

       Στην εισαγωγή της συλλογής διαβάζουμε, πως το συγκεκριμένο βιβλίο είναι αφιερωμένο στους γονείς και στον άντρα της ποιήτριας. Όμως, δεν πρόκειται για μια αφηρημένη αφιέρωση. Η μάνα, ο πατέρας και ο άντρας της ποιήτριας είναι οι μορφές των ποιημάτων της και ξεκινώντας από τους δικούς της ανθρώπους, μπορούν να αγγίξουν πολύ περισσότερους.

       Αρκετά ποιήματα της συλλογής είναι ερωτικά. Παλιοί έρωτες, που χάθηκαν και ξεχάστηκαν χωρίς καλά-καλά να το καταλάβουμε. «Δεν είναι που ξέχασα να αναφέρω το όνομά σου» γράφει η Βίκυ Τελίδου Μητρούλια για να προχωρήσει πιο κάτω: «Είναι που ποτέ δε φαντάστηκα ότι τα λουλούδια άλλα αρώματα θα είχαν τη στιγμή που τα μάτια σου εγώ θα ξεχνούσα.» Το τανγκό, που είναι κατ’ εξοχήν ερωτικός χορός καταλήγει να χορεύεται από μια γυναίκα μόνη με παρτενέρ το φεγγάρι. Ο παράνομος έρωτας είναι αυθάδης, αλλά τελικά κερδίζει τη μάχη, ενώ στο ποίημα «Πλώρη» η ποιήτρια μας περιγράφει μια σχέση με το θάνατο σχεδόν ερωτική.

       Ξεχωριστή θέση έχουν στη συλλογή της Βίκυς Τελίδου Μητρούλια τα ποιήματα, που αναφέρονται στη ζωή και στο θάνατο. Ο κάθε άνθρωπος θέλει να πραγματοποιήσει τα όνειρά του: «Να κλέψω στης αυλής το πλακόστρωτο, από τα χέρια τους μέσα, το κουβάρι της ζωής και να το κάμω δικό μου.» Όμως, όταν έρχεται ο θάνατος η ποιήτρια γίνεται μια άλλη Περσεφόνη, που δεν έχει πια καμιά διάθεση για τις χαρές της ζωής: «Πετιμέζι δεν τρώει γιατί κάποτε της έκλεψαν της ζωής της τη γλύκα.»

       Τέλος, υπάρχουν και ορισμένες κοινωνικές πινελιές στη συλλογή της Βίκυς Τελίδου Μητρούλια, που αξίζει να τις θίξουμε. Η ποιήτρια φτάνει στο σημείο να αναρωτιέται πόσο άγριο είναι το γένος των ανθρώπων, όμως, αντιμετωπίζει τα σύγχρονα κοινωνικά αδιέξοδα με μια μοιρολατρία με την οποία διαφωνούμε. Αν δεν παλέψει ο άνθρωπος για να αλλάξει την κοινωνία προς το καλύτερο, θα φτάσει στο σημείο να αλλοτριωθεί ο ίδιος από την κοινωνία.

       Συμπερασματικά, η ποιητική συλλογή της Βίκυς Τελίδου-Μητρούλια «Τη νύχτα που μίλησε η σιωπή» έχει αρκετές αρετές και σαν πρώτο βήμα παρουσιάζει ενδιαφέρον. Περιμένουμε τα επόμενα βήματα.

ΘΕΟΧΑΡΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ