Πέμπτη 22 Φεβρουαρίου 2018



                                 ΜΑΤΙΝΑ ΜΑΜΑΛΗ
                   Α(ΧΡΟΝΟ) ΤΑΞΙΔΙ
                          ΕΚΔΟΣΕΙΣ: «ΒΑΚΧΙΚΟΝ»



                            
           



       Πριν από λίγο καιρό μας δόθηκε η ευκαιρία να διαβάσουμε την πρώτη ποιητική συλλογή της Ματίνας Μάμαλη: «Ά(χρονο) ταξίδι», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις: «Βακχικόν» και διαπιστώσαμε ότι πρόκειται για μια πολύ ενδιαφέρουσα πρώτη απόπειρα κοινοποίησης του έργου της ποιήτριας.
      Ας σταθούμε λίγο στον τίτλο. Ά(χρονο) ταξίδι, δεν είναι ένα ταξίδι στο χρόνο, ούτε ένα ταξίδι, που δεν θα γίνει ποτέ, αλλά ένα ταξίδι, που δεν γίνεται σε ορισμένο χρόνο, άρα ένα ταξίδι, που μπορεί να γίνει οποτεδήποτε και άρα θα πρέπει πάντα να είμαστε προετοιμασμένοι γι’ αυτό. Η ποιήτρια παίζει με τις λέξεις χρόνος και άχρονος δίνοντας διττή σημασία στα νοήματά της. Δεν παίζει για να παίξει, αλλά για να προβληματίσει. Εξάλλου, αν διαβάσουμε λίγο τους τίτλους των ποιημάτων της συλλογής «Α(χρονο) ταξίδι», θα συναντήσουμε και άλλα παίγνια και σχήματα λόγου, όπως: «Σχημα-το-ποιημένη σκέψη», «(Μ)πλέξιμο», κ.α.
       Σε αρκετά ποιήματα της συγκεκριμένης ποιητικής συλλογής, η Ματίνα Μάμαλη αναφέρεται στην τέχνη και μπορεί να αναρωτηθεί κανείς, ποιον ενδιαφέρει η γνώμη μιας ποιήτριας για την τέχνη, όμως, σίγουρα υπάρχει ενδιαφέρον, όταν οι απόψεις για την τέχνη προκαλούν έναν γόνιμο προβληματισμό. Έτσι, η ποιήτρια γράφει για τις επιπτώσεις των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, που κατά τη γνώμη της καταστρέφουν την τέχνη: «Την τρομοκρατική επίθεση αναλαμβάνουν / το αποχαυνωτικό κίνημα / των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. / Η τέχνη απωλέσθη γενναία / ταύτην ώρα και παρεδόθη / άοπλη και με ουδέν ίχνος αντίστασης.» Παρακάτω, συναντάμε και την αιτία της τέχνης σε συνδυασμό με τα όνειρα: «Και αν δεν ήμασταν πληγωμένοι  / δε θα φτιάχναμε τέχνη από όνειρα / ούτε και όνειρα από τέχνη.»
       Όμως, μέσα σε αυτόν το ζόφο και τη μιζέρια, υπάρχει ελπίδα και η ποιήτρια τη βρίσκει στη σκέψη και στη δημιουργία, όπως αναφέρει στο ποίημα «Σφηνωμένες ώρες», που αν και με μια πρώτη ματιά φαίνεται απαισιόδοξο, η ελπίδα, που αναφέρει στο τέλος δίνει μια αισιόδοξη πινελιά.
       Στην ποιητική συλλογή «(Ά)χρονο ταξίδι» η Ματίνα Μάμαλη δεν ασχολείται μόνο με την τέχνη. Η αναφορά στον ανασφαλή χαρακτήρα, που προτιμά να βρίσκεται στο ενδιάμεσο κενό, παρά εκεί, που θα ήθελε πραγματικά και η προτίμηση της χρυσής μετριότητας από την υπερβολή της αμετροέπειας είναι μόνο δύο από τα χαρακτηριστικά δείγματα κοινωνικού προβληματισμού, που υπάρχουν στα ποιήματά της.
      Πάρα πολλοί ποιητές έχουν ασχοληθεί με τον χρόνο. Ο κάθε ποιητής αντιμετωπίζει τον χρόνο, με το δικό του τρόπο. Η Ματίνα Μάμαλη τον αναφέρει, θέλοντας να μας αποδείξει την ματαιότητα της προσπάθειας του ανθρώπου να τα προλάβει όλα: «Δεν βιάζεται ο χρόνος, φίλε μου. / Ο χρόνος είναι ο μόνος / που αφοπλίζει κατευθείαν / τους βιαστές του.»
       Συμπερασματικά, η ποιητική συλλογή «(Ά)χρονο ταξίδι της Ματίνας Μάμαλη, παρουσιάζει αρκετό ενδιαφέρον και είναι ένα πολύ καλό πρώτο βήμα στον χώρο της ποίησης. Περιμένουμε τα επόμενα βήματά της.

            ΘΕΟΧΑΡΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ