Πέμπτη 28 Φεβρουαρίου 2013

ΛΙΛΙΑΝ ΜΠΟΥΡΑΝΗ 

 Δέντρο

Είμαι ένα δέντρο γυμνό
που πληθαίνει στη ρίζα.
Δεν έχω ίσκιο.
Τα φύλλα μου στη γη τα ρίχνω
για ν΄αφρατεύει το χώμα
κι από τα λουλούδια μου
είναι οι στήμονες κομμένοι
μη γίνει ο ύπνος μου μυριστικός
και λιγοθυμήσει
κανένα όνειρο ανήλικο
μες το αειθαλές δικό μου.
Ανήκω μόνο στη βροχή
στον άνεμο
και στη βουρκωμένη
ερημιά του  τοπίου.
Μου ανήκει
το τρέμουλο
μιας πλάτης

που ακούμπησε φευγαλέα
ο δισταγμός του μαχαιριού
πριν με  χαράξει για πάντα.

Από την ποιητική συλλογή "Ερώματα" 

 


Τετάρτη 27 Φεβρουαρίου 2013

ΝΙΚΗ ΧΑΛΚΙΑΔΑΚΗ


πι πι το παπί

Τον πατέρα μου δεν τον γνώρισα ποτέ
έμοιαζε, λένε, αποδημητικός
η μάνα μου από αριστοκρατική οικογένεια
δεν «ήταν ηθικόν» να κλωσάει μπάσταρδα

μεγάλωσα σε ράμφος πελαργού
χωρίς παραλήπτη
κατέληξα σε αναμορφωτήριο πτηνών

μου έμπηγαν στον κόκκυγα φτερά παγωνιού
μου μάθαιναν να κλίνω : η γλαυξ, της γλαυκός
ανεπίδεκτη υιοθεσίας
ανάξια κλουβιού
στολίζω σήμερα σύρματα
ηλεκτροφόρα
μαδώ τα πούπουλά μου
γεμίζω μαξιλάρια βεράντας
ζευγαρώνω με παπαγάλους Σενεγάλης
γεννάω τηγανητά αυγά
τα βγάζω με ψίχουλα περαστικών
(κουλούρια - σταφιδόψωμα)

μα κάθε μέρα σχεδόν περνώ
και από κείνον τον παραμυθά
που επιμένει να πιστεύει ότι θα γίνω κύκνος

Από την ποιητική συλλογή "Ανάσκελη με πυρετό" 


Τρίτη 26 Φεβρουαρίου 2013

ΜΑΡΙΑ ΤΣΙΡΑΚΟΥ 

Εμμονικό Δίκαιο

Κάναμε έρωτα
πάνω στις παρτιτούρες
όλη νύχτα,
νύχτα όλοι
_εμμονικό δίκαιο_
ακουμπούσα τα λευκά
ακουμπούσες τα μαύρα
φάλτσο νύχτα
κόντρα ζωή
πάνω στα πλήκτρα μας
σε ένα υπόλοιπο κουρασμένης αφής
_εμμονικό δίκαιο_
γέρνω και αφήνω τη ναυτία του στομάχου μου
το εσωτερικό μου κατακλύζει τη θορυβώδη εξασθένιση της ζωής σου
πόση απουσία
_κρεσέντο_
προτίμησες να στροβιλίζεσαι
κι’ ας ήξερες
φάλτσο στα πλήκτρα μας
να κάνεις
ξημέρωσα πόθο
νύχτωσες φυγή
εμμονικό δίκαιο
στις παρτιτούρες
στα λευκά
στα μαύρα
ύφεση_ δίεση, εσύ.
Φώναξα δίκαιο την ώρα που χυνόμουν.

Δευτέρα 25 Φεβρουαρίου 2013

ΑΝΔΡΕΑΣ ΦΛΟΥΡΑΚΗΣ

Πριν ρίξουν στην αγορά νέους αυτόμαυτους πιλότους 

Ξαναείδα τη Γ τρία χρόνια μετά
λίγο πιο βαριά, λίγο πιο κουρασμένη
στη συζήτηση επάνω είπε πως είχε λαβύρινθο
όχι εκείνη τη στιγμή, αλλά γενικά
οι λόγοι ήταν ψυχολογικοί
έτσι κι αλλιώς η ψυχή είναι ένας λαβύρινθος
κι άντε να βρεις το δρόμο για το σπίτι
σκεφτόμουν τον Οδυσσέα
δέκα χρόνια βολόδερνε
από τον έναν πλανήτη στον άλλον
μέχρι να φτάσει στην Ιθάκη
κανένας φιλόλογος ή ψυχαναλυτής δεν σκέφτηκε
πως έπασχε κι αυτός από λαβύρινθο
για λόγους ψυχολογικούς όπως η Γ
που είδα σήμερα το πρωί
που κάπως βαριά, λίγο πιο κουρασμένη
που το μυαλό της αρνείται να τη γυρίσει σπίτι

έτσι είναι
ο προορισμός είναι κι ένας περιορισμός.

Από την ποιητική συλλογή "Σώμα 3" 


Παρασκευή 22 Φεβρουαρίου 2013

ΧΛΟΗ ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΕΛΗ 

Παρτίδα σκάκι 

Καθίσαμε απέναντι.
Τα δικά μου πιόνια ήταν σύννεφα.
Τα δικά του σίδερο και χώμα.
Αυτός είχε τα μαύρα.
Σκληροί, γυαλιστεροί οι πύργοι του 
επιτέθηκαν με ορμή
ενώ η βασίλισσά μου
ξεντυνόταν στο σκοτάδι.
Ήταν καλός αντίπαλος,
προέβλεπε κάθε μου κίνηση
πριν καλά καλά ακόμα την σκεφτώ
κι εγώ παρόλα αυτά την έκανα,
με την ήρεμη εγκατάλειψη αυτού
που βαδίζει στον χαμό του.
Στο τέλος τέλος ίσως με γοήτευε
το πόσο γρήγορα εξόντωσε τους στρατιώτες
τους αξιωματικούς, τους πύργους, τα οχυρά,
τις γέφυρες, τον βασιλιά τον ίδιο
πόσο εύκολα διαπέρασε, εισχώρησε και άλωσε
βασίλεια ολόκληρα αρχαίας σιωπής
και πως αιχμαλώτισε εκείνη την βασίλισσα από νεραιδοκλωστή
που τόσο της άρεσε να διαφεύγει
με πειρατικά καράβια
στις χώρες του ποτέ.
Ναι, ομολογώ ότι γνώριζα από πριν πως θα νικήσει.
Άλλωστε γι αυτό έπαιξα μαζί του.

Γιατί, έστω και μία φορά, μες στη ζωή
αξίζει κανείς να παίζει για να χάσει.




Από την ποιητική συλλογή "Η αλεπού και ο κόκκινος χορός"

Πέμπτη 21 Φεβρουαρίου 2013

ΣΠΥΡΟΣ ΤΣΟΤΑΚΟΣ 

Μετάλλαξη 

Πιστοποιημένη ζωή!

Παράταιρα αφημένη
σ' έναν ξεθωριασμένο φάκελο
δημοτολογίου

μετονομάστηκες

ληξιαρχική πράξη
θανάτου

Από την ποιητική συλλογή: "Αναμονής ανθοφορία". 



Τετάρτη 20 Φεβρουαρίου 2013

ΒΑΓΙΑ ΚΑΛΦΑ 

Αυριανή

στον  κύριο Τ.


Πουθενά το όνομά σου
δε θα είναι στους τίτλους
Δε θα μάθουν για σένα
παρά μόνο αν μαζευτούν πολλοί
Τότε θα γίνεις μια θλιβερή στατιστική
και θα αναλύσουν το φαινόμενο
σε μια σοβαρή εκπομπή
ειδικοί, για την πολιτεία που δεν μεριμνεί
τη μοναξιά, τα χρέη
τα βουνά
κοινωνιολόγοι, ψυχολόγοι
χίλιοι λόγοι θα σύρουν
το κουφάρι σου
στην τηλεοπτική άμαξα
κι οι δικοί σου -ποιον να ικετεύσουν;-
μες στη ντροπή τους σκεπασμένοι
θα σωπάσουν

Βλέπεις εσύ, καλλιτέχνης δεν είσαι
να σε ανακαλύψουν το διήμερο
εθνικός ευεργέτης
ούτε αθλητής να σε αποχαιρετήσουν με σημαίες
και ύμνους- δεν είχες ούτε την πρόνοια
να φτάσεις στο Σύνταγμα, να συγκλονίσεις
την κοινή γνώμη

Πολύ πρωί
κατέβηκες στο υπόγειο
και κρεμάστηκες

Η δουλειά στο φούρνο
έδινε κι έπαιρνε


Τρίτη 19 Φεβρουαρίου 2013

ΝΙΚΗ ΑΝΔΡΙΚΟΠΟΥΛΟΥ

Συναλλαγή

Δεν σταματάς
να περιμένεις,
συνεχώς,
να εμφανιστείς
και να χαθείς ξανά—
όμως παραμένεις
άπιαστο χρέος.

Είσαι μικρά ασήμαντα
χαρτιά που τύπωσαν
οι άνθρωποι
και διέλυσαν
τον κόσμο.
Όμως δεν φταις.
Είσαι κατασκευή—
μία απάτη.

Σε έχουν αγγίξει
χιλιάδες χέρια
με υπολογισμένη αξία
μικρότερη
απ’τη δική σου.
Τα αποτυπώματα τους
ξεραμένα στο λίπος σου
σε κάνουν πιο βρώμικο.

Το ένα χέρι
σε τσαλακώνει
συνειδητά,
το άλλο με πίεση
σε σιδερώνει
πάνω στην τσέπη
της καρδιάς του.

Το τρίτο σε ξεχνά,
μέχρι να σε ξαναβρεί
ξαφνικά μ’ένα χαμόγελο,
καταχωνιασμένο.

Όλα, τουλάχιστον μία φορά,
σε έχουν αποκρύψει—
μυστικό ντροπιασμένο.


Φαντάζεσαι τη γη
χωρίς εσένα;
Όλοι ελεύθεροι, ίσοι.
Εργασία θα ήταν η σωτηρία
του κόσμου.
Αμοιβή θα ήταν η σωτηρία
του κόσμου.
Εσύ, κάτι άλλο—

θα μύριζες κι εσύ
σαν το λουλούδι.
Θα έμπαινες στη γη
χωρίς κορώνες, μαστίγιο ή λουρί—
με μάτια όμως
να φέγγουν
στους αιώνες.

Αλλά είσαι
απλώς ένα χαρτί
μες στο παιχνίδι,
μία κουκίδα ψηφιακή
μες στον αέρα
της οθόνης—
που σκοτώνεις
απ΄την πείνα
κάθε μέρα,
30.000
παιδιά
ενός κόσμου
κάθε μέρα,

30.000.

Ήρθε η ώρα.
Πιάσε το ψαλίδι.
Τεμάχισε όλα τα κομμάτια του κακού
που σ’έχουν κατασκευάσει.



Δευτέρα 18 Φεβρουαρίου 2013

ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΖΩΑΚΗΣ 


Όμορφη 


Κύματα στην ακτή μετρά
που σκαν σιγά σιγά
κανείς δεν είναι δίπλα της
για να την κυνηγά.

Όμορφη, χαμογελαστή
μικρή και δροσερή
πως πάντα θα 'ταν νόμιζε
μ' αλλάζουν οι καιροί.

Και τα μικρά τα κύματα
θεριεύουν και φουντώνουν
και μες στ' αθώα μάτια της
μπαίνουνε και φυτρώνουν.

Ποιος, των γλυκών ονείρων της
στυγνός παραχαράκτης
άφησ' ελπίδες ψεύτικες
να καιν τα βλέφαρά της;



Κυριακή 17 Φεβρουαρίου 2013

ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΟΤΑΜΙΑΝΟΣ 

Ημέρα Αγίου Βαλεντίνου

Ημέρα Αγίου Βαλεντίνου
Στέκονταν κι οι δυο στο πεζοδρόμιο
----- Αυτός δεν διάλεξε την πιο όμορφη
------------------- αλλά την πιο μεγάλη

Όταν του ζήτησε φωτιά
------------ την κοίταξε βαθιά στα μάτια
και τη ρώτησε πόσο κοστίζει το δωμάτιο
----------- και μια ώρα απ’ το χρόνο της
Μόλις του είπε την τιμή
----------- αυτός συμφώνησε αμέσως
Στο φως του φανοστάτη
------- έβλεπε καθαρά την αδημονία της
αλλά και τις ρυτίδες στο κουρασμένο
---------------------------- πρόσωπο της

Σε λίγο, καθώς έβγαζε τελετουργικά
--------------- τις κάλτσες της, του είπε
«Τα πλοία τσακίστηκαν στους βράχους»
«Φταίνε οι φάροι που τα οδηγούν»
---------------------- απάντησε αυτός
«Δεν φταίνε οι φάροι,
------ αυτοί στέκονται ακίνητοι, του είπε
Ίσως φταίνε τα πλοία,
-------------- ίσως τα κύματα ή ο άνεμος»
«Φταίνε οι φάροι που τα οδηγούν,
--------------------------- επέμενε αυτός,
------ όποιος φωτίζει έχει και την ευθύνη»

Είσαι ποιητής του είπε τότε και δάκρυσε
Γιατί μόλις τότε κατάλαβε
----------- πόσο βαριά ήταν η μοναξιά του
 
 

Σάββατο 16 Φεβρουαρίου 2013

ΕΥΤΥΧΙΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ


Σας δίνει το ελεύθερο

σηκώνω το δεξί, λέω χάιλ στήθος.
κλείνω τα μάτια, λέω χάιλ στόχος.
με τ’ αριστερό στην κοιλιά, λέω χάιλ σημαία.
και πυροβολούν αλύπητα.
κανείς δεν με βρίσκει.
εστιάζουν σε ό,τι λέγεται
—κακόφημη ανυπαρξία, αναίτιο κενό, μπλα μπλα—
και στήνουν στον τοίχο τις λεπτομέρειες.
εγώ όμως ζω
χορεύω χάος
με λένε Μωραλίνα, κι όμως αυτή δεν είμ’ εγώ.
σ’ έναν κάδο η καρδιά μου καίει τα ρούχα της.
για να σώσει η φωτιά της απ’ τα δακρυγόνα
ό,τι αξίζει.
κάπως έτσι αναπνέω.
πώς να το πω απλά;
μέσα στον κόσμο χάνεις
μόνο νύχτες.

Παρασκευή 15 Φεβρουαρίου 2013

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΠΕΤΑΝΑΚΟΣ 


Ζωή

Γράμματα, γράμματα, φακέλοι και ευρουλάκια
ζωή ένα τίποτα , ρόδες και δεντράκια.
Φύλλα , καρέκλες και φανάρια
ζωή ένα τίποτα, ταράτσες και καθρέπτες.

Στολίδια , μπογιές, γραφεία, ρολόγια, σανίδια κι αλυσίδες
ζωή ένα τίποτα, χάπια και σιρόπια.
Παπούτσια, γραβάτες και τραπέζια
ζωή ένα τίποτα, ξύστρες και μήλα.

Μελάνι και σφουγγάρια
ζωή ένα τίποτα, με μπόλικο αέρα.
Καυσαέριο κι οξυγόνο, σκυλιά και γάτες
ζωή ένα τίποτα, παράθυρο ανοιχτό.

Κιθάρες, ντραμς, ζακέτες και κρύο
ζωή ένα τίποτα ,φαντασία πολύ.
Μάτια ανοιγμένα, χέρια και μανίκια
ζωή ένα τίποτα ,κούραση και δρόμος.

Μπαλκόνια, τοίχοι ,πεζοδρόμια, φώς, αγωνία κι απελπισία
ζωή ένα τίποτα, πέντε κάγκελα.
Νύχια, χορός, φιγούρα και φιλία
ζωή ένα τίποτα, υπομονή και ρώτα.

Αφιέρωση, σουτ, νύχτα, αστέρια, πασούλες και ιδέες
ζωή ένα τίποτα, ελπίδες μόνο.
Κομπιούτερς, βιβλία, κασέτες και ιστορίες
ζωή ένα τίποτα, κεράκι αναμμένο.

Απάντησε, γράψε, λέγε
ζωή ένα τίποτα, σκούπες και μπρίζες.
Χάρακας, αριθμός και πράξη
ζωή ένα τίποτα, αγάπη κι έρωτας.





Πέμπτη 14 Φεβρουαρίου 2013

ΣΤΕΛΙΟΣ ΡΟΪΔΗΣ 

Λόγοι επιβίωσης 

Κανένας δρόμος δεν με περιμένει
δεν πρόκειται να επισκεφτώ τον τάφο του Πρίσλεϋ ή του Ρεμπώ
θέλω να διώξω μακριά όσους επισκέφτονται τους τάφους μου
ιδίως εμένα ιδίως εμένα, εγώ
όχι δεν πρόκειται ν' ανοίξω ανθοπωλείο
ελπίζω μόνο στο άρωμα των πραγμάτων
σε μια άνοιξη που βρωμοκοπάει
και οι άνθρωποι συνωστίζονται στα τρένα
που οδηγούν ανάμεσα από τα χαλάσματα
σε θερμοκήπια κρυφά
για λόγους επιβίωσης και καιρικών φαινομένων 
και εμείς μπορούμε να βλέπουμε μόνο τα σελοφάν
( καμιά φορά μέσα από αυτά ). 

Από την ποιητική συλλογή "Οικοδομή"


Τετάρτη 13 Φεβρουαρίου 2013

ΤΟΝΙΑ ΠΙΕΡΡΑΚΟΥ


The full monty


Και όταν με σταμάτησε ο μπάτσος
Ήρθε αργά στο παράθυρό μου
Σαν να ήξερε τι θα ακούσει
Και καθυστερούσε
Γιατί βαριόταν να ακούσει τα ίδια
Από άλλη μια γκόμενα.
Όταν κατέβασα το τζάμι
Με είδε γυμνή
Φορούσα μόνο τις ενοχές μου
Σάστισε και ρώτησε που πάω τέτοια ώρα
Του είπα πως πάω να βρω εμένα.
Έβαλε το χέρι στο κεφάλι
Και σκέφτηκε μα δεν ντρέπεσαι έτσι γυμνή;
Του απάντησα με την σκέψη μου
Μα δεν ντρέπεσαι με αυτή την στολή;
Ξερόβηξε, είστε ελεύθερη κυρία μου
Αποκρίθηκα, πάντα ήμουν.






Τρίτη 12 Φεβρουαρίου 2013

ΝΙΚΟΛΑΣ ΝΗΣΙΔΗΣ 

Μπουκαλικός 

Εμφιαλώθηκα μια μέρα μέσα σε μια μποτίλια
κι είδα τον κόσμο από μέσα
κατάλαβα πως είναι να σε ξεκαπακώνει ο οποιοσδήποτε
να σε ανακινεί κάθε τυχάρπαστος
έμαθα να γατζώνομαι στα τοιχώματα
να κατακάθομαι στον πάτο
διδάχτηκα να μεταβάλλω τη στάθμη μου
δε σκαρφάλωσα ποτέ, παρά μόνο όταν
με αναποδογύρισαν.

Οι άθλιοι.
Έπεσα στο πάτωμα κι έγινα θρύψαλα
δεν είναι ζωή αυτή
να φοβάσαι μη σε αναποδογυρίσει κάποιος
κάποιος που 'ναι τούμπα χρόνια τώρα
κι ακόμα να τον πάρουν χαμπάρι.

Από την ποιητική συλλογή "Θάλασσα στο διηνεκές" 







Δευτέρα 11 Φεβρουαρίου 2013

ΚΩΣΤΑΣ ΜΑΡΚΟΥ 

Ήρθα φορώντας μόνο το καπέλο μου, σαν επισκέπτης.
Άνοιξα το παράθυρο
κι είδα τα δάκρυά μου πυγολαμπίδες
να αιωρούνται μες στη νύχτα.
Κι είδα τα μάτια μου σβησμένα και στεγνά.
Κι είδα τα χέρια μου, επαίτες επταδάκτυλους,
να ξεσκεπάζουν μια το πρόσωπο και μια το προσωπείο.
Κι είδα το σώμα μου να σέρνεται στο σύμπαν.
Κι είδα το πνεύμα μου στη γη ν' αναδιπλώνεται.

Ήρθα φορώντας μόνο το καπέλο μου, σαν επισκέπτης.
Άνοιξα το παράθυρο
κι είδα να παίρνει το καπέλο μου ο αέρας...

Από την ποιητική συλλογή "Η προφητεία του παρόντος".

Κυριακή 10 Φεβρουαρίου 2013

ΣΤΑΥΡΟΣ ΚΑΜΠΑΔΑΗΣ 

ΘΕΛΩ ΝΑ 
ΓΡΑΦΩ ΚΕΦΑΛΑΙΑ 
ΟΛΑ ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΜΟΥ

Όχι στολίδια
φιοριτούρες
και άλλα τέτοια.
Προκήρυξη
κανονική
με ανάληψη
ευθύνης.


Από την ποιητική συλλογή "Με την τρίτη παίρνεις το χρίσμα ή καίγεσαι;" 
 

Παρασκευή 8 Φεβρουαρίου 2013


ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΙΑΝΝΑΚΟΣ 

Τεχνικώς, γραφέας 

Ένα χειμώνα έκανε
μολύβι το δάχτυλο,
τον αέρα τετράδιο
κι έγραφε πάνω στο κρύο.

Το χέρι κοκάλωσε,
τα γράμματα χάθηκαν,
κανένας δεν διάβασε.

Κι όμως υπάρχουν
αυτές οι τροχιές
εκκρεμή παραμύθια
στο χιονισμένο τοπίο.

Από την ποιητική συλλογή "Εγχειρίδιο αμηχανίας"


Πέμπτη 7 Φεβρουαρίου 2013

ΔΗΜΗΤΡΑ ΚΑΡΑΦΥΛΛΗ 

Χαμένη Εδέμ

Γέμισα την κατάψυξη καρπούς και φρέσκα φρούτα. 
Ελιές, αμύγδαλα, λωτούς, μήλα των Εσπερίδων. 
Σύκα γλυκά, συκάμινα στο χρώμα της βιολέτας 
φύλλα μυρτιάς μυρωδικά, ξανθό αραποσίτι 
χουρμάδες, ρόδια, πιπεριές, μαύρα μεστά σταφύλια 
λιαστές ντομάτες σαν καρδιές, κεράσια ματωμένα. 
Φράουλες σχήμα του φιλιού και άρωμα αγάπης. 
Μπιζέλι καταπράσινο, σέλινο σε λινό 
μαντίλι πεντακάθαρο μπιρσιμοκεντημένο. 
Μάντολες χρώμα του πανσέ, μαστίχα μεθυσμένη 
χρυσό ζαχαροκάλαμο σε αργυρό χανάπι. 

Δεν τα γευτήκαμε ποτέ. 
Τ' ανακυκλώσαμε μαζί με το ψυγείο. 

Από την ποιητική συλλογή "Στο βάθος κήπος"

Τετάρτη 6 Φεβρουαρίου 2013

ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΖΑΜΑΔΑΝΗΣ 

Ανοσιούργημα 


Η γη είναι στρογγυλή. 
Κι όμως επιμένουν να μας οδηγούν 
στον ίσιο δρόμο, 
για να πέσουμε εκ τους ασφαλούς 
στο κενό. 

Από την ποιητική συλλογή "Σιμούν".





Τρίτη 5 Φεβρουαρίου 2013

ΕΛΕΝΗ ΚΑΡΑΣΑΒΒΙΔΟΥ 

Αυτογνωσία 

Έχουν πολύ σιωπή οι λέξεις μου 
και πολλές λέξεις η σιωπή μου.


Από την ποιητική συλλογή "Ο Άβελ και ο Ίκαρος"


Δευτέρα 4 Φεβρουαρίου 2013

ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΕΛΛΗΣ

 Σκοτώσαμε την Τροία για κάποια Ελένη, φώτισε η νύχτα από τις φωτιές μας 
ότι αφήσαμε πίσω ήταν μόνο νεκροί, ακόμα κι ο Αχιλλέας στα πόδια της Περσεφόνης έστεκε 
δεν ξέρω αν γυρίσω στην Ιθάκη ξανά, τόσο αίμα πνίγει τα όνειρά μου και μου κρύβει το δρόμο 
είναι ασήμαντο αν με σκοτώσει ο Ποσειδώνας ή τα κύματα, συνήθισα πια την απώλεια 
έχω χάσει την ψυχή μου, κάπου εκεί χαμένη γυρίζει, όσο θάβει τον χρυσό στις λάσπες 
κι ότι φως έμεινε για ελπίδα, το ξεσκεπάζω και το αφήνω να φύγει μόνο του, ελεύθερο 
ίσως το βρει ταξιδιώτης, να του δείξει το σωστό δρόμο μακριά μας. 




Κυριακή 3 Φεβρουαρίου 2013

Σάββατο 2 Φεβρουαρίου 2013

ΧΑΡΗΣ ΜΕΛΙΤΑΣ

Ωράριο εργασίας 


Εσχάτως έβαλα ωράριο στην ποίηση.
Οκτάωρο τις καθημερινές.
Υπερωρίες Κυριακές και αργίες.
Πάει καιρός που κυνηγάω συλλαβές
φυλλομετρώντας τα κιτάπια της ζωής μου.
Οι λέξεις λες κατέθεσαν τα όπλα
χαθήκανε στις τούφες της ομίχλης
και τα ρυάκια στο μυαλό μου στέρεψαν
πέτρινες φράσεις σκίζουν τις σελίδες.
Βδομάδες τώρα ξύνω τα μολύβια μου.
Βουλιάζω σε γραφές κι ανθολογίες.
Μάταια στα υπόγεια της νύχτας αλυχτώ
ν' ανοίξω χαραμάδα στο σκοτάδι.
Την περασμένη Κυριακή, δεν άντεξα την ήττα.
Άφησα πίσω μου μελάνια και χαρτιά
ξανοίχτηκα στον άνεμο και βγήκα στο μουράγιο.
Να παίξω με τα σύννεφα κρυφτό.
Να πιω ένα κρασί με τους ψαράδες.
Να περπατήσω κατά μήκος της ακτής
ως το σοφό ναυάγιο που λιάζεται στο μόλο.

Και να που άνοιξε η βεντάλια με τις λέξεις.
Και να που άνθισε το ποίημα στην ξέρα.


Από την ποιητική συλλογή "Παράσταση ήττας"


Παρασκευή 1 Φεβρουαρίου 2013

ΕΛΕΝΑ ΠΟΛΥΓΕΝΗ 

 Η γυναίκα γυαλί


Μπαμπά, μαμά, με φτιάξατε
Από γυαλί.
Δε μεριμνήσατε για ένα
Πιο ανθεκτικό υλικό. Μ’ αφήσατε
Στην τύχη μου
Και όλο τρέμετε για μένα
            Μήπως σπάσω.
Και πιο πολύ, γιατί στο βάθος
Ξέρετε
Πως τα κομμάτια μου θα κόψουν
                        Το λαιμό σας.
 
 
Από την ποιητική συλλογή: "Η θλίψη μου είναι μια γυναίκα".