ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΠΑΚΛΑΚΟΣ

                                         ΗΜΙΥΠΟΓΕΙΟ

                             ΕΚΔΟΣΕΙΣ: «ΒΑΚΧΙΚΟΝ» 

       Πριν από λίγο καιρό, διαβάσαμε την ποιητική συλλογή του Γιώργου Μπακλάκου: «Ημιυπόγειο», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Βακχικόν». Πρόκειται για ποιήματα γραμμένα είτε σε ελεύθερο στίχο, είτε σε παραδοσιακό με χαλαρό μέτρο και χαλαρή ρίμα. Λόγω του νοήματος των στίχων, τα ποιήματα του Γιώργου Μπακλάκου, που είναι γραμμένα σε παραδοσιακή φόρμα θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν μεταμοντέρνα. Στα ποιήματα του ελεύθερου στίχου υπάρχει μια ανοικείωση κι ένας εσωτερικός ρυθμός, που προσδίδει λογοτεχνική αξία στα ποιήματα.

        Αξίζει να σταθούμε στο ομώνυμο ποίημα της συλλογής. Στο «Ημιυπόγειο» ένας άνθρωπος κλεισμένος στο σπίτι του, βγαίνει για πρώτη φορά έξω και αντικρίζει το φεγγάρι. Για να το καταφέρει σπάει τον αυχένα του, αλλά μαζί και τις αλυσίδες, που τον κρατούσαν τόσο καιρό περιορισμένο. Άρα για να πετύχουμε ένα μεγάλο στόχο, πρέπει να υπερβούμε τα συνηθισμένα, ακόμα και αν το τίμημα, που θα πληρώσουμε, είναι οδυνηρό.

       Στην ποιητική συλλογή «Ημιυπόγειο» ο Γιώργος Μπακλάκος περιγράφει διάφορους χαρακτηριστικούς τύπους ανθρώπων. Έτσι βλέπουμε τον άνθρωπο, που προτίμησε την τρέλα για να γλιτώσει από τη λογική, τον πρωταθλητή, που τους αφήνει όλους πίσω και στο τέλος μένει μόνος του, τον ηθοποιό, που με τους ρόλους, που υποδύεται αποκτά μεγάλη πείρα, αλλά δεν τολμάει ποτέ, να δείξει τα αληθινά του αισθήματα, το αγόρι, που πεθαίνει από την πλήξη και την ρουτίνα της καθημερινότητας και τελικά στον άνθρωπο, που παλεύει με τον εαυτό του.

       Το ερωτικό στοιχείο στην ποίηση του Γιώργου Μπακλάκου υπάρχει, αλλά έχει όρια. Ο ποιητής μπορεί να ερωτευτεί, αλλά τρομάζει στην ιδέα μια μόνιμης δέσμευσης: «Αυτό το «για πάντα» είναι ατέλειωτα τρομακτικό.»

       Σε ορισμένα ποιήματα της συλλογής, βρίσκουμε κάποιους αποφθεγματικούς στίχους, που άλλοτε είναι γραμμένοι με λεπτή ειρωνεία: «Στο σαλόνι έχω αφήσει ένα κέρινο ομοίωμα / ασάλευτο, βυθισμένο στη θέση μου στον καναπέ / το ξέρω πως δε θα ανησυχήσεις / άλλωστε δε θα καταλάβεις τη διαφορά.» και άλλοτε φιλοσοφούν: «Όσο τα παιδιά μας ζωγραφίζουν τα όνειρά τους στο χαρτί, υπάρχει ελπίδα.» και αλλού: «Λένε πως θα πιάσουμε στεριά / όταν πια δε θα ‘χει νόημα το ταξίδι.»

       Συμπερασματικά η ποιητική συλλογή «Ημιυπόγειο» του Γιώργου Μπακλάκου είναι ένα πολύ καλό πρώτο βήμα στον δύσκολο δρόμο της ποίησης. Περιμένουμε τα επόμενα.

ΘΕΟΧΑΡΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ