ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ ΤΑΥΛΑΡΙΟΥ-ΠΟΥΡΝΑΡΟΠΟΥΛΟΥ

                             ΜΑΚΡΟΚΟΣΜΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΙΑ

                                   ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΒΑΚΧΙΚΟΝ» 

       Πριν από λίγο καιρό διαβάσαμε την ποιητική συλλογή της Μαργαρίτας Ταυλαρίου-Πουρναροπούλου: «Μακροκοσμική αντιστοιχία», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Βακχικόν». Πρόκειται για ποιήματα κυρίως ερωτικά, γραμμένα, ως επί το πλείστον, σε παραδοσιακή φόρμα με μεταμοντέρνα στοιχεία. Η ποιήτρια χρησιμοποιεί διάφορα είδη παραδοσιακού στίχου, όπως το σονέτο, ενώ κάποια ποιήματά της είναι γραμμένα σε δεκαπεντασύλλαβο.  Στη συγκεκριμένη συλλογή υπάρχουν και ορισμένα ποιήματα σε ελεύθερο στίχο, με εσωτερικό ρυθμό, που δείχνουν το ταλέντο της ποιήτριας σε διάφορα είδη ποίησης.

       Όπως αναφέραμε και πιο πάνω τα περισσότερα ποιήματα της Μαργαρίτας Ταυλαρίου-Πουρναροπούλου είναι ερωτικά και παρουσιάζουν όμορφες εικόνες με νεορομαντική διάθεση: «Η θάλασσα φοράει τα μάτια σου!» ξεκινά στο ποίημά της «Τα μάτια σου», για να καταλήξει: «τώρα, όπως βουλιάζω στα μάτια σου / που νέρωσαν και πια δε με γνωρίζουν.» Σε άλλο ερωτικό ποίημα η ποιήτρια μας δείχνει την γλωσσοπλαστική της ικανότητα ενώνοντας λέξεις: «Κρυσταλλοτριαντάφυλλα, / φεγγαροσιντέφια, / ηλιοχρυσοδάχτυλα, / σπουργιτοαδέλφια». Όμως, ποιος μπορεί να ισχυριστεί, πως ο έρωτας κρατάει για πάντα; Η Μαργαρίτα Ταυλαρίου-Πουρναροπούλου αναρωτιέται τραγικά: «Ποια αιωνιότητα δεν είναι εφήμερη;» Όμως, ο έρωτας, όταν κυριαρχεί είναι μια μικρή νίκη απέναντι στο θάνατο κι έτσι μας τον παρουσιάζει η ποιήτρια εκεί, όπου ο έρωτας και ο Χάρος συναντιούνται, σ’ ένα ποίημα, που μοιάζει πολύ με δημοτικό τραγούδι, όπου ο έρωτας νικά και ο Χάρος καταλήγει να πεθάνει ανέραστος.

        Εκτός από τα ερωτικά ποιήματα της Μαργαρίτας Ταυλαρίου-Πουρναροπούλου στην ποιητική της συλλογή «Μακροκοσμική αντιστοιχία» θα βρούμε και ορισμένα ποιήματα, που εκφράζουν μια φιλοσοφική διάθεση. Έτσι διαβάζουμε για την μαργαρίτα, που κάποιος την κρατά σφιχτά, τη βάζει σε κορνίζα και τη μελετά αποξηραμένη. Πιο κάτω, διαβάζουμε για τους κόκκους της άμμου, που κρατάμε σφιχτά γιατί είναι οι λίγες σταγόνες ευτυχίας μέσα στην απέραντη θλίψη. Στο ποίημα «τα όνειρά του» διαβάζουμε: «Πατούσε έξω από τα όνειρά του, / για να μην τα λερώσει. / Κι έτσι, τα ποδοπάτησαν άλλοι.» Για την τρομακτική άγνοια του ανθρώπου να μην γνωρίζει, τι ακριβώς υπάρχει μετά θάνατον, η ποιήτρια γράφει: «Επώδυνα τρομακτική / η γνώση της άγνοιας!» Αρκετό ενδιαφέρον παρουσιάζουν και τα πολύ μικρά ποιητικά θραύσματα, που υπάρχουν λίγο πριν το τέλος της  συλλογής με τον γενικό τίτλο: «Λανθάνει της προσοχής μας», όπου σταχυολογούμε το ομορφότερο: «Το Φως δεν το βλέπουμε. / Βλέπουμε αυτά που θέλει να μας δείξει.»

       Συμπερασματικά, η ποιητική συλλογή της Μαργαρίτας Ταυλαρίου-Πουρναροπούλου «Μακροκοσμική αντιστοιχία» είναι ένα αρκετά ενδιαφέρον έργο με ποίηση κυρίως ερωτική με ψήγματα φιλοσοφικής αναζήτησης.

ΘΕΟΧΑΡΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ