ΑΝΤΩΝΗΣ ΠΕΡΔΙΚΑΡΗΣ

                         ΤΟ ΑΠΕΡΑΝΤΟ ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ

                           ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΒΑΚΧΙΚΟΝ» 

       Πριν από μερικές μέρες διαβάσαμε την ποιητική συλλογή του Αντώνη Περδικάρη «Το απέραντο του ονείρου», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Βακχικόν» και διαπιστώσαμε ότι πρόκειται για ένα ρομαντικό έργο, που ταξιδεύει ευχάριστα τον αναγνώστη. Ο ποιητής χρησιμοποιεί τον ελεύθερο στίχο και πιο σπάνια την παραδοσιακή φόρμα, με τρόπο λιτό χωρίς περιττά στολίδια με γραφίδα απλή και κατανοητή: «Όταν ήμουν παιδί, / ακροβατούσα σε ξέφτια κυμάτων / και τεντωμένα σχοινιά ανέμων… / Κι όταν φύγω και χαθώ, / θα αφήσω πίσω μου μισοφαγωμένες καρίνες πλοίων.»

       Δύο είναι τα στοιχεία, που συναντάμε στην ποίηση του Αντώνη Περδικάρη: Ο έρωτας και η θάλασσα. Και δεν ισχύει ότι συναντάμε σε άλλα ποιήματα τον έρωτα και σε άλλα τη θάλασσα, αλλά βρίσκουμε έναν συνδυασμό τους μέσα σε όλα τα ποιήματα. Ο ποιητής είναι ουσιαστικά ερωτευμένος με τη θάλασσα, ενώ μέσα στους στίχους του ανακαλύπτουμε γοργόνες και κοπέλες, που φορούν την αύρα της θάλασσας. Η όμορφη γυναίκα-Μούσα έρχεται τη νύχτα σαν όνειρο, αλλά την αυγή πάντα φεύγει: «Μα κάθε αυγή γυρνάς, / γέρνεις στους γκρίζους τόπους, / στους κήπους που μαράθηκαν τα γιασεμιά / και σβήνει η μορφή σου…» Όμως, ο έρωτας με τη θάλασσα κρύβει παγίδες: «Δεν είναι εύκολο ν’ αγαπήσεις μια θάλασσα / κι ας σε πλανεύει το γαλάζιο» και μια αγάπη μπορεί κάποτε να τελειώσει, αλλά να τη θυμόμαστε για πάντα με ένα είδος χαρμολύπης: «Λυπάμαι για μια μεγάλη αγάπη που στερούμαι, την αγάπη μας. / Χαίρομαι όμως, που υπήρξε μια αγάπη πιο μεγάλη και από τη θάλασσα.» Η εικόνα της αγαπημένης δεν χάνεται ποτέ, δεν μπορεί να τη σβήσει ο χρόνος: «Μια μέρα ο καιρός όλα θα τα σβήσει, μου είχες πει. / Όμως, ποτέ δεν έπαψα να βλέπω / την όψη σου στο αφρισμένο κύμα». Ο Αντώνης Περδικάρης γράφει κατ’ επανάληψη σε διάφορα ποιήματά του τον στίχο: «Σ’ αγαπώ και σου γράφω», θυμίζοντάς μας την ηχητική επανάληψη της φράσης «Μ’ ακούς;» στο «Μονόγραμμα» του Ελύτη. Η αγαπημένη μούσα του ποιητή είναι μακριά, αλλά εκείνος της γράφει ποιήματα και ας ξέρει κατά βάθος, ότι δεν θα τα διαβάσει ποτέ: «τα πιο όμορφα λόγια γράφονται / γι’ αυτούς που δεν βρίσκονται μαζί, / πως τα πιο όμορφα τραγούδια λέγονται / γι’ αυτούς που δεν υπάρχουν για να τ’ ακούσουν…»

       Θα πρέπει να αναφέρουμε ακόμα ότι ανάμεσα στα ποιήματα του Αντώνη Περδικάρη παρεμβάλλονται και ορισμένοι όμορφοι πίνακες σχεδιασμένοι από τον ζωγράφο Σέργιο Κόκκορη, με αποτέλεσμα ποίηση και ζωγραφική να συναντιούνται αρμονικά.

        Συμπερασματικά, η ποιητική συλλογή του Αντώνη Περδικάρη «Το απέραντο του ονείρου» είναι ένα έργο, που ταξιδεύει τον αναγνώστη σε ερωτικά θαλασσινά ταξίδια και όπως γράφει και η συγγραφέας Δέσποινα Τζαννή στο πρόλογο της συλλογής: «μας ταξιδεύει σε κάποιο δικό μας όνειρο που ίσως είναι Το απέραντο του ονείρου.»

ΘΕΟΧΑΡΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ