ΠΕΤΡΟΣ ΜΠΕΝΟΣ

                                                  ΠΟΕΤΡΥ ΑΤ ΛΑΣΤ

                                     ΕΚΔΟΣΕΙΣ: «ΒΑΚΧΙΚΟΝ» 

       Πολλές φορές έχει τύχει να διαβάσουμε ποιητικές συλλογές, που είναι τόσο κακογραμμένες, πρόχειρες, γραμμένες στο πόδι, έτσι ώστε να λέμε, ότι οι συγκεκριμένες συλλογές δεν είναι ποίηση. Όταν, λοιπόν, διαβάσουμε μια ποιητική συλλογή, που μας αρέσει, μπορούμε κλείνοντας το βιβλίο να πούμε: Επιτέλους, ποίηση!

       Τέτοιες σκέψεις κάναμε διαβάζοντας την ποιητική συλλογή του Πέτρου Μπένου «Πόετρυ ατ λαστ», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Βακχικόν».

       Ας σταθούμε λίγο στον τίτλο: «Πόετρυ ατ λαστ» σημαίνει στα αγγλικά: Επιτέλους, ποίηση και είναι λογικό για έναν νέο ποιητή, που μπορεί να πέρασε αρκετές τόσο στιχουργικές, όσο και εκδοτικές περιπέτειες, να δει τυπωμένη την πρώτη του ποιητική συλλογή και να φωνάξει: Πόετρυ ατ λαστ. Όμως, ο τίτλος περιέχει μια ειρωνεία και έναν αυτοσαρκασμό, θα λέγαμε, καθώς είναι γραμμένος με ελληνικούς χαρακτήρες, σατιρίζοντας τα greeklish. Αν υπήρχε στην ελληνική γλώσσα αντίστοιχος όρος, θα μπορούσαμε να πούμε ότι ο τίτλος είναι γραμμένος στα αγγλοελληνικά!

       Ο Πέτρος Μπένος εκτός από ποιητής είναι και ηθοποιός και νομίζουμε ότι η ηθοποιία έχει επηρεάσει έντονα την έμπνευσή του, καθώς τα ποιήματά του έχουν αρκετή θεατρικότητα και ορισμένα από αυτά θα μπορούσαν και να αναπτυχτούν σαν θεατρικοί μονόλογοι. Χαρακτηριστικό είναι το ποίημα «Ηθοποιός», όπου ο ποιητής μας περιγράφει, πως αισθάνεται ένας ηθοποιός, όταν βγαίνει στη σκηνή, πως είναι κάποιος άλλος, καθώς ο πραγματικός εαυτός του έχει πεθάνει προ πολλού.

       Η ποίηση του Πέτρου Μπένου είναι σε ορισμένα στοιχεία αρκετά καυστική. Ο ποιητής σατιρίζει τον Έλληνα, που θέλει να είναι Δυτικός, αλλά δουλεύει σαν σκλάβος. Ο ίδιος θεωρεί ότι το να έρθει κάποιος σε έναν κόσμο, που δεν έχει επιλέξει είναι αδικία: «9 μήνες αρνούμενος την επίγεια γέννησή μου / καταριόμουν», ενώ οικτίροντας την κατάντια του σύγχρονου ανθρώπου θα αναρωτηθεί: «Μήπως ξανανεβούμε στα δέντρα;»

       Πιο πάνω αναφέραμε ότι ο Πέτρος Μπένος είναι ηθοποιός και βλέπουμε ότι μέσα από τα ποιήματά του παίζει διάφορους ρόλους. Έτσι, βλέπουμε το ρόλο του καπνιστή, που ξεμένει από τσιγάρα και δεν ξέρει τι να κάνει, καθώς στον καπνό του τσιγάρου βλέπει όσα θέλει να δει. Επίσης, ο ποιητής υποδύεται τον ερωτευμένο, που τρίβεται στην πόρτα σαν σκύλος, μέχρι να συναντήσει την αγαπημένη του, που είναι η μόνη λύση για να νιώθει ξανά ευτυχισμένος.

       Πολλές φορές η ποίηση του Πέτρου Μπένου παίζει με τις λέξεις φτιάχνοντας έξυπνους στίχους: «Πεινάω πολύ κι αυτό με χορταίνει». Ο ποιητής εκφράζεται στον ελεύθερο στίχο, ενώ υποστηρίζει ότι ο καλλιτέχνης, πρώτα δημιουργεί για τον εαυτό του, για να νιώσει ο ίδιος καλύτερα, βάζοντας στην άκρη το αν θα έχει κοινό και πόσο μεγάλο θα είναι: «ναι η γραφή είναι απελευθέρωση / όταν δεν την ποδηγετείς με σκοπό τη θέαση.»

       Τέλος, θα πρέπει να σταθούμε λίγο και στο ποίημα “Fuck da arma”, που περιγράφει μια αντιπολεμική ερωτική ομοφυλοφιλική σκηνή, όπου γίνεται πράξη το σύνθημα: «Κάντε έρωτα κι όχι πόλεμο».

       Συμπερασματικά, η ποιητική συλλογή του Πέτρου Μπένου «Πόετρυ ατ λαστ» έχει αρκετό ενδιαφέρον και όπως αναφέραμε και στην αρχή είναι ένα από τα λίγα βιβλία, που αφού το διαβάσουμε, μπορούμε να το κλείσουμε και να φωνάξουμε: Επιτέλους, ποίηση!

ΘΕΟΧΑΡΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ