ΑΠΡΟΣΠΟΙΗΤΑ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ: «ΒΑΚΧΙΚΟΝ»
Πριν από λίγο καιρό διαβάσαμε την
ποιητική συλλογή της Ντίνας Γεωργαντοπούλου «Απροσποίητα», που κυκλοφορεί από τις
εκδόσεις «Βακχικόν» και διαπιστώσαμε ότι η πένα της ποιήτριας είναι πραγματικά
απροσποίητη ακόμα και όταν μας βάζει να αντικρύσουμε πικρές αλήθειες και οικεία
κακά. Τα ποιήματα της συλλογής είναι λιτά και πραγματικά «απροσποίητα» αφού η
Ντίνα Γεωργαντοπούλου γράφει απλά και δεν καταφεύγει σε σύνθετα νοήματα και
δαιδαλώδεις λαβυρίνθους.
Τα περισσότερα ποιήματα της συλλογής «Απροσποίητα»
είναι ερωτικά. Έτσι έχουμε την πολύ όμορφη εικόνα ενός ηλίανθου, που σκύβει να
φιλήσει μια παπαρούνα στο πρώτο ποίημα της συλλογής, ενώ σε άλλο ποίημα η Ντίνα
Γεωργαντοπούλου γράφει: «σου πέρασα στα χέρια κλωστές. / Αν μ’ αγαπάς θα γίνουν
ροδοπέταλα.»
Όμως, ο δρόμος του έρωτα δεν είναι
στρωμένος με ροδοπέταλα. Ο έρωτας δεν είναι μόνο καρδούλες και λουλούδια, κάτι,
που η ποιήτρια το γνωρίζει καλά, όπως και το ότι πέρασε πια ο καιρός, που τα
κορίτσια περίμεναν τον ιππότη του παραμυθιού. Ο ιππότης είτε δεν ήρθε ποτέ,
είτε πέρασε κι έφυγε αφήνοντας πίσω του συντρίμμια. «Νιώθω μικρή στη μοναξιά
του κόσμου», γράφει η Ντίνα Γεωργαντοπούλου συνοψίζοντας σε ένα στίχο όλη την
απογοήτευση, που μπορεί να συναντήσει κανείς στο δρόμο του έρωτα.
Μέσα στην ποιητική συλλογή της Ντίνας
Γεωργαντοπούλου υπάρχουν και ορισμένα υπαρξιακά ποιήματα, που δεν τους λείπει
απαραίτητα το ερωτικό στοιχείο, αλλά υπάρχει μόνο ως υπολανθάνον, που απλά
συνοδεύει τις ανησυχίες της ποιήτριας. Έτσι, έχουμε το γράμμα, που δεν φτάνει
ποτέ στον παραλήπτη του και τη σχισμή της πόρτας, που το περιμένει και το
νιώθει. Το γήρας παρομοιάζεται με σκουριά κι εδώ η ποιήτρια μας δίνει μερικούς συγκλονιστικούς
στίχους: «Μα βγαίνω και ας φοβάμαι / σκέφτομαι συναρπαστικό πως είναι / να
δίνεις την ανάσα σου στα σκουριασμένα.» Οι αναμνήσεις είτε καλύπτονται
επιμελώς: «Η καρέκλα με το πλαστικό κάλυμμα / προστατευμένη από των ιστοριών
την αφήγηση.», είτε πληγώνουν: «η λαιμόκοψη αφήνει σημάδια / σαν κολάρο που
φοράνε στο σκύλο / στη βόλτα.»
Θα μπορούσαμε να γράψουμε κι άλλα, καθώς
τα ποιήματα της συλλογής της Ντίνας Γεωργαντοπούλου «Απροσποίητα», είναι αρκετά,
όμως, θα αρκεστούμε στα παραπάνω και θα αφήσουμε τον αναγνώστη να ανακαλύψει τις
υπόλοιπες αρετές του βιβλίου, κάνοντας μόνο μια προτροπή προς την ποιήτρια: Να
διατηρήσει την ποίησή της απροσποίητη.
ΘΕΟΧΑΡΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ
Ευχαριστω πολυ!
ΑπάντησηΔιαγραφή