ΦΑΝΗ ΓΡΥΛΛΗ

Γεννήθηκα
για να φουσκώνω.
Το στήθος μου φούσκωσε
κάπου στα 8.
Το δέρμα μου φούσκωσε
γεμίζοντας το πρόσωπο μου σπυριά
κάπου στα 9.
Η κοιλιά μου φούσκωσε
όταν τα μπούτια μου μάτωσαν
κάπου στα 10.
Και η δυσπιστία μου φούσκωσε
κάπου στα 14
όταν τα μπούτια μου μάτωσαν.
Ξανά.
Ο φόβος μου φούσκωσε
κάπου στα 15
όταν ένας παππούς μου χάιδεψε το μπούτι
μέσα στο λεωφορείο.
Και το μίσος μου φούσκωσε
κάπου στα 16
όταν εκείνη έκλαψε πάνω στον ώμο μου
χτυπώντας την κοιλιά της
να σταματήσει
να φουσκώνει.
Μου είπαν
πως τα μυαλά μου φούσκωσαν
όταν τους είπαμε πως όλοι ανήκουμε
πάνω απ' την ίδια γραμμή.
Μου είπαν πως δε φτιάχτηκα
για να έχω ψυχή
που φουσκώνει.
Γεννήθηκα
για να φουσκώνω.
Μα τώρα
θα σκάσω.
Όχι μία.
Όχι δύο.
Μα χιλιάδες φορές.
Θα φτιάξω ναρκοπέδια
μαζί με τις αδερφές μου.
Κάθε είδους αδερφές
μα όλες
από το ίδιο υλικό
φτιαγμένες.
Μα όλες
από την ίδια ψυχή
σμιλεμένες.
Γεννήθηκα
για να φουσκώνω.
Υπάρχω όμως
για να σκάω.