Ισορροπία πάνω σε ανοιχτές πληγές
αυτό δεν είναι ποίηση . όχι . αυτό είναι ισορροπία πάνω σε ανοιχτές πληγές . και αυτός ο κόμπος στο στομάχι μου , φοβάμαι μήπως κάποτε τεντώσει και με πνίξει . στου κρεμασμένου το σπίτι δε μιλάς για σκοινί , έτσι δε μιλάς για μοναξιά στον καναπέ μου . σχεδόν , τα κατάφερα . λοιπόν , τα κατάφερα . και είναι μάλλον κακό αυτό . και είναι μάλλον κακό να μην είσαι σίγουρος . . . όχι , είναι σίγουρα το χειρότερο , και είμαι σίγουρος γι ' αυτό . πολύ κακό για το τίποτα , άρα πολύ καλό για κάτι , άρα πολύ καλά όλα αυτά αλλά αναρωτιέμαι εάν άραγε σημαίνουν όντως τίποτα ή εάν όντως βγάζουν κάπου , αλλά αυτό ίσως φοβάμαι περισσότερο , το να μη σημαίνουν τίποτα . χρειάζεσαι σύννεφα για να εκτιμάς τον ήλιο και ήλιο για να εκτιμήσεις τη βροχή , για να εκτίσεις την ποινή , και αν πάντα κάτι λείπει θες τα πάντα μόνο και μόνο γιατί η απόσταση την επιθυμία συντηρεί , μη νιώθεις μόνη , αλλά εάν νιώσεις , έλα να νιώσουμε μοναξιά μαζί .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου