ΣΟΦΙΑ ΠΙΠΕΡΟΥ

Το πάθος του χρόνου 

Κορίτσι με δυο κρεμάμενους στα αυτιά σου κρίκους
έπινες ούζο χωρίς μεζέ νοθείας στο ες αεί!
Οι φίλες λέγανε για τα μοναχικά τους όνειρα
και για άλλες αποδείξεις ανικανοποίητης ζωής
που το κορίτσι δε γνώριζε.
Τους δυο σου κρίκους με τα δάκτυλα στριφογυρνούσες 
σαν να ταν αυτά
ο κόσμος που γυρίζει μέσα 
σε τριακόσιες εξήντα ημέρες!
Κι όσο ο χρόνος και το ούζο τελείωνε
τόσο τα όνειρα 
των φιλενάδων στέρευαν ,
μόνο αυτή σιωπηρή
με τους δυο της κρίκους άκουγε το μέλλον
ανάμεσα στα λεπτά της δάκτυλα που στριφογυρνούσαν τις μέρες.
Οι φίλες μέθυσαν ολότελα 
και παν να κοιμηθούν
για να ξυπνήσουν αύριο
με τα ίδια στο κεφάλι οινοπνεύματα!
Το κορίτσι έφυγε αργά από το μέρος
ήταν σα να λέμε
πως το πάθος του χρόνου
αργά ανακουφίζει τον άνθρωπο!