«Οι ποιητές του κόσμου»
Οράματα γεννήσανε οι ποιητές του κόσμου,
σα λυτρωτές του αύριο χαράζουν νέους δρόμους
και μάχονται για το παρόν επινοώντας νόμους,
ελπίδες πλάθουν στο βυθό και τίκτουνε το φως μου.
Σα φάροι μας καθοδηγούν σ’ ελεύθερα καρνάγια,
ποιούν καράβια κιβωτούς, μας πάνε σ’ άλλους τόπους,
που έχουν πλάσματα σοφά κι αληθινούς ανθρώπους,
καθείς θα ‘χει για σπίτι του αμέτρητα σαράγια.
Σ’ επίγειο παράδεισο σα νούφαρα θα ζούμε,
σαν κύκνοι αλαβάστρινοι σε σμαραγδένια λίμνη,
σα ‘ρθει το τέλος κι ακουστούν οι επιτύμβιοι ύμνοι,
σα Φοίνικες απ’ την φωτιά θα ξαναγεννηθούμε.
Οράματα γεννήσανε οι ποιητές του κόσμου,
σα λυτρωτές του αύριο χαράζουν νέους δρόμους
και μάχονται για το παρόν επινοώντας νόμους,
ελπίδες πλάθουν στο βυθό και τίκτουνε το φως μου.
Σα φάροι μας καθοδηγούν σ’ ελεύθερα καρνάγια,
ποιούν καράβια κιβωτούς, μας πάνε σ’ άλλους τόπους,
που έχουν πλάσματα σοφά κι αληθινούς ανθρώπους,
καθείς θα ‘χει για σπίτι του αμέτρητα σαράγια.
Σ’ επίγειο παράδεισο σα νούφαρα θα ζούμε,
σαν κύκνοι αλαβάστρινοι σε σμαραγδένια λίμνη,
σα ‘ρθει το τέλος κι ακουστούν οι επιτύμβιοι ύμνοι,
σα Φοίνικες απ’ την φωτιά θα ξαναγεννηθούμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου