ΓΕΣΘΗΜΑΝΗ ΣΙΔΕΡΙΔΗ

Η ΥΠΟΣΧΕΣΗ

Πάλι χτυπούν την πόρτα μου
εφιάλτες…
Διπλοκλείδωσα κι απόψε.
Η μουσική στη διαπασών
μήπως και τους ξεγελάσω.
Μιλάω τάχα με τους αόρατους
επισκέπτες.
Ποιος ξέρει…
μπορεί να τους πείσω.
Κάπου κάπου γελάω δυνατά.
Έτσι το σιγουρεύω περισσότερο.
Αφουγκράζομαι έντρομη στην πόρτα
μην τυχόν και καταλάβουν…
ανάβω τα φώτα και κουλουριάζομαι
στο κρεβάτι.
Υπόσχομαι…
υπόσχομαι σιωπηλά
μπρος στο εικόνισμα της ζωής
να μη συγκατοικήσω ξανά
με τη μοναξιά…
υπόσχομαι…
το υπόσχομαι.