ΑΝΤΩΝΗΣ Θ. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ

Τύχη βουνό

Το 'βλεπε καθαρά στα μάτια τους. Πονούσαν.
Όχι πως φταίξανε σε τίποτα αυτοί.
Μα την ορφάνεια του παιδιού πως να πορέψουν;
Τώρα το μακαρίζουνε.
Τύχη βουνό να το δεχτούν
στη θέση του πατέρα που σκοτώθηκε στη φάμπρικα.
Αύριο κιόλας στη δουλειά. Τελειωμένο.
Τύχη βουνό, λοιπόν, φτωχέ δεκατετράχρονε.

Από την ποιητική συλλογή "Πληγές χωρίς αίμα".