ΜΑΡΙΑ ΤΖΑΝΑΚΟΥ

ΜΕ ΜΙΑ ΜΕΤΑΞΕΝΙΑ ΑΓΚΑΛΙΑ

Για τις στιγμές που σκοτάδι έπληξε τον Ήλιο μου
Για κείνους που υπερβολικά γελάσανε και υπερβολικά κλάψανε.
Για όσους αγάπησαν ή μίσησαν
Για όσους προτίμησαν τη φυλακή της σιωπής να τους συντροφέψει στο ταξίδι τους
Για κάποιους που αδίκησαν και αδικήθηκαν (αδιάφορο γιατί και πώς)
Για όλους τους ανθρώπους που και τούτο που διαβάζουν τους φαίνεται ανόητο, κουτό κι απλοϊκό
Για όσους υποκρίθηκαν και για όσους μίλησαν αληθινά
Αυτούς σκέφτομαι
Σ’ αυτούς απλώνω την αγκαλιά του συλλογισμού μου
Και σε αυτούς εναποθέτω ένα αληθινό χαμόγελο
Ένα χαμόγελο που απορρέει μέσα από τούτα τα λόγια