Πέμπτη 24 Νοεμβρίου 2016

ΣΠΥΡΟΣ ΑΥΛΩΝΙΤΗΣ

Σ' έναν παλιό συνοδοιπόρο 

Σε είδα χθες, ή, μήπως το φαντάστηκα 
στη διαδήλωση με τα άναρθρα συνθήματα 
δίχως παλμό, χωρίς ροή συναισθημάτων. 
Φορούσες κείνο το κλεμμένο σου παράσημο 
και του θλιμμένου αρχηγού το άδειο βλέμμα.  
Ακροβατούσες στα σημεία των καιρών 
μπροστά στο άβουλο, βουβό ακροατήριο. 
Οι κόκκινες σημαίες των συντρόφων 
στις παρυφές της ουτοπίας ξεθωριάζουν. 
Οξειδωμένο άνεμος τα λόγια σου ξηλώνει 
σκορπίζοντας αρώματα οργής, 
που άλλοτε επιδέξια απόδιωχνες 
μα τώρα, που να κρύψεις τόσο δάκρυ. 
Μπορεί, στο πέρασμα του χρόνου ν' άλλαξες, 
ή κι η δική μου θωριά να 'χει θαμπώσει 
και πως να ξεχωρίσω στην εξέδρα 
την πετρωμένη σου εικόνα που ξεβάφει. 
Κι όμως, είναι στιγμές που ξεγελιέμαι 
πως κάπου, κάποτε συναντηθήκαμε...