ΙΡΙΣ-ΑΝΝΑ ΖΕΡΒΟΥ

Βέβαιον και αβέβαιον

Αγαπητόν μου παιδί,

Εγεννήθην κάποτες εις τον Περαία. Το μόνον βέβαιον. Ημερομηνίαν δεν ξεύρω.

Δεν εόρτασα και ποτές γενέθλια. Αργότερα, ενήλικος ωσάν γένηκα, γενέθλια

είχα κάθε φοράν που μ' άρεσε καμιά κοπελιά. Μου 'καμαν πιο εύκολα το χατίρι

να με κεράσουν ένα φιλάκι. Γενέθλιον δώρον βλέπεις. Το 'δα μια φορά από 'ναν

μάγκα και το ξεπατίκωσα. Μια, δυο, κατάλαβα πως πιάνει το κόλπον και μπορεί

να μέτραγα και δέκα "χρόνια πολλά" τον μήναν. Το φιλάκι πάντα εις το

μάγουλον. Μου άρεσκαν αι κυρίαι. Δεν ήθελον περισσότερα. Το απαλόν τους

στόμα στο φρεσκοξυρισμένον μου δέρμα ήτον ποίησις. Γιατίς γράμματα δεν έμαθα

στην ώραν μου και οι ποιητές με δαύτα γράφουν. Μα άκουγον πολύ. Άκουγον τους

παπάδες στας εκκλησιάς, τους διαβασμένους μπαρμπάδες εις τα καφενεία, τους

πολυταξιδεμένους καπεταναίους και τους κάθε λογής μορφωνιούς και νέους. Λίγο

το λίγο έμαθα κάπως να ομιλώ ορθότερα από άλλους, ίσως και να εσκέπτομαι

ορθότερα από άλλους. Το δεύτερον πιο πιθανόν απ' το πρώτον. Άλλωστε το στόμα

μου πιότερο διακοσμητικόν ήτο. Τα αυτιά μου κάμαν όλην τη δουλειάν. Έτσι

έμαθα κι Εγγλέζικα. Χώθηκα μιαν ωραίαν πρωίαν σ' ένα καράβι και μην τον

είδατε. Πήγα Αμέρικα. Τους καλάρεσα 'κει πέρα -όπως εφάνη- και λίγο το λίγο,

δουλειά τη δουλειά, έκαμα παράδες. Μαζί με τους παράδες έκαμα κι όνομα.

Εγνώρισα γυναίκα με καρδιάν καλήν και την έκαμα κυρά μου. Την αγάπησα πολύ.

Το μόνον βέβαιον. Εκείνη με 'μαθε γράμματα. Μαζί της αρχίνισα να εορτάζω

γενέθλια. Απεφάσισε ότι εγεννηθήκαμεν ιδίαν ημερομηνίαν κι εγώ πού να της

χαλάσω χατίρι. Μια φορά μόνο εμαλώσαμεν. Εκείνη ήθελε σερνικό κι εγώ κορίτσι

να της μοιάζει. Με όλους θα τα βάζα για χάρην της μα με ενίκησε ο Χάρος. Τα

βρόντηξα τότες όλα κι έφυγα για Ελλάδα. Ξερή γην εγένηκα δίχως εκείνην.

Άνθρωπος κενός. Μια νύχταν σε βρήκα να βαράς παλαμάκια μονάχο σου κάπου εις

την Τρούμπα. Μέρα σαν εκείνην, θα 'χε γενέθλια η κυρά μου -αν ήτο ζώσα. Έτσι

έκαμες κι εσήκωσες το βλέμμα και με είπες "Παππού". Το πήρα για σημάδι από

την κυρά μου που 'θελε σερνικό και σε μάζεψα. Το "παππού" δε μου 'καμε καρδιά

να στ' αλλάξω έτσι τρυφερά που το 'λεγες, και σου 'μεινε. Αυτή 'ναι η

ιστορία. Εγώ μια φορά στα 'γραψα. Το πότε θα τα διαβάσεις μάλλον αβέβαιον.

O Παππούς σου