Δευτέρα 27 Αυγούστου 2018

ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΕΠΙΘΕΤΗ



είμαι παγιδευμένος σε ένα
παράθυρο του τσατ,
γιατί παλιά
σε άφηναν να είσαι εικονικά
οφλάην και τώρα
αυτό το κουμπί
δεν υπάρχει πια.
αν αναπνεύσεις κοντά
στο μικρόφωνο του τηλεφώνου σου
η πράσινη κουκίδα
δίπλα στο όνομα σου ανάβει
κι είσαι παγιδευμένος
σε ένα παράθυρο του τσατ
που η συζήτηση
παίζει σε λούπα
τα τελευταία 5 χρόνια.

* * *
τα αρχεία μου είναι
όλη μου η ζωή.
στα αρχεία μου έχω
όλη μου τη ζωή.
πεισμάτικα,
τα αποθηκεύω όλα
στον σκληρό του
παλιού μου λάπτοπ
κι όλοι
επιμένουν
να τα μεταφέρω άμεσα
σε ένα cloud.
κι εγώ πεισματικά,
αρνούμαι
γιατί είναι η μόνη μου ευκαιρία
να σβηστούν
καποιά στιγμή
όλα
δια παντός
και εξ ολοκλήρου.
το παλιό μου λάπτοπ
έχει υπερφυσικά
μεγάλη ζωή
και επιβιώνει,
πεισματικά,
εδώ και 10 χρόνια.

* * *
είμαι παγιδευμένος στο
βίντεο προφίλ μου
και το φως δεν είναι και
πολύ καλό
κι η κάμερα προσθέτει τουλάχιστον 5 κιλά, ξέρεις
και παρακολουθώ την λίστα
των φίλων μου
να μικραίνει μέρα με τη μέρα
και δεν ξέρω καθόλου
τι να κάνω για να σας κρατήσω
γιατί σας αγαπώ
έναν προς έναν
και τους 742
και σας έχω ανάγκη, ειλικρινά.
κι ο μόνος μου τρόπος
να σας κρατήσω
είναι τα ποιήματα μου
και σας γράφω
κάθε μέρα τουλάχιστον
από ένα,
αλλά πλέον
δεν υπάρχει
καθόλου engagement
ούτε reach
και τα likes μου φτάνουν
το πολύ τα τρία,
στις καλές ημέρες.

* * *
δεν ξέρω καθόλου
τι να κάνω για να σας κρατήσω, ειλικρινά.
έχω περάσει απ’ όλα τα είδη
γραφής
και ποστάρω πάντα
γύρω στις 6 το απόγευμα
κι εσείς
εξαφανίζεστε.
και δεν ήξερα τι έκανα,
κι αντέδρασα
και σας έγραψα ένα
που σας έλεγα
να πάτε να γαμηθείτε
λες και σας έχω καμιά ανάγκη
κι εσείς το πήρατε
πολύ στα σοβαρά.

* * *
κι έμεινα
με 38 μίζερους φίλους
που δεν ποστάρουν
ποτέ.
κι είμαι παγιδευμένος μόνος
με 38 μίζερους φίλους
και μια λευκή αρχική
που αναβοσβήνει.
κι είμαι παγιδευμένος μόνος
με 38 μίζερους φίλους
και φοβάμαι
πως δεν θα ξαναγράψω ποτέ μου ποίημα
μέχρι που κάποιος
αναπνέει
κοντά στο τηλέφωνο του
κι η πράσινη κουκίδα του
ανάβει
και παγιδευόμαστε μαζί,
μαζί, μαζί, μαζί,
σε μια συζήτηση
που παίζει σε λούπα
τα τελευταία 5 χρόνια

κι είμαι ξανά ευτυχισμένος.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου