ΗΛΙΑΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

Σταχτωμένα χρώματα
1ο βραβείο στους Δελφικούς αγώνες ποίησης τον Ιούνιο του 2013 (τους ποιητικούς αγώνες κάθε χρόνο διοργανώνει η Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών)

Τα λεκιασμένα χιόνια
μας τράνταξαν το μάνταλο εφέτος.
Στο ευρύχωρο πηγάδι της αυλής
κατοικούν σκέψεις βαρυποινίτες
και πρώιμα τρυγημένες ρώγες διάτρητες
απο αξεθύμαντο αλκοόλ
που στα χυτήρια του ουρανίσκου του
βορρά έσφυζε..
Αποστολή και ροή σιδηρά είχε
το πυκνό ίζημα στα καταχείμωνα
των διοικήσεων που κρατούσαν 
με σάρκινο τείχος μακριά
 τον ήλιο του αίματός τους.
Τα σταχτωμένα βήματα κοιτάζουν
και δε βλέπουν τη διαίρεση του νου.
Στις αποθήκες οργασμός
ακατέργαστου πρώτου προϊόντος
που στοιβαγμένο έπαιρνε εκείνο
το βαλσαμωμένο χαμόγελο
εμπρός στα παραλληλόγραμμα των αρχών.
Τους πόθους της νυκτός
ξαγρύπνησαν χείλη πουλιά
που λεύκαιναν καπνισμένα σύννεφα
και ήταν ακλάδευτα στις σφαίρες. 
Έλεγαν να μη ψάχνουμε
για καταφύγια αλλά για το πλάτεμα
δαγκωρουφώντας μέταλλο και ελαιόφυλλα.
Τώρα που ο αργόσυρτος χρόνος
περνά σαν συρμός απο πάνω μας
μάζεψαν τα χείλη
όλη τη θνητή γεύση απο το σώμα μας
ακόμη και απο τους αρμούς του νου μας.
Και είπα κι εγώ να γίνω σώμα
με φτερό να κρημνίσω την αποστεωμένη σκέψη
και να βαφώ με την πολυχρωμία που μόλις αύγισε...*
Στο ταγκό των θλιμμένων το πηγμένο αίμα σαλεύει.