ΑΓΓΕΛΑ ΓΑΒΡΙΛΗ

Το ( όχι για πάντα ) κοριτσάκι με τους αναπτήρες 

Τα παιχνίδια πίσω από τη βιτρίνα δεν ήταν ποτέ φίλοι σου. 
Σε κοιτάζουν με τα πλαστικά τους μάτια να πουλάς 
αναπτήρες, χαρτομάντηλα, στιλό, 
μισοπεθαμένα λουλούδια. 
Κανείς δεν αγοράζει. 
Λίγοι βάζουν στο χέρι σου 
( χωρίς να σ' ακουμπήσουν ) 
τις μεταλλικές τους ενοχές 
τρώγωντας τυρόπιτες ή μιλώντας στο κινητό, 
που δεν έχουν να πληρώσουν. 
Δεν σε νοιάζει. 
Δεν είναι δικά σου τα ελάχιστα που μαζεύεις 
κι ένα χέρι ξύλο παραπάνω, δε σημαίνει τίποτα. 
Αλλά τα παιχνίδια... 
Δεν ξέρεις τη λέξη μίσος, ξέρεις ότι τα μισείς. 
Γι' αυτό και δεν πουλάς πια τους αναπτήρες. 
Μόνο χαρτομάντηλα, στιλό, μισοπεθαμένα λουλούδια. 
Γιατί θα έρθει η μέρα που δεν θα είσαι πια κοριτσάκι. 
Και τότε εσύ και οι βιτρίνες αυτού του κόσμου, 
θα κλείσετε τους λογαριασμούς σας. 

Από την ποιητική συλλογή "Iridium"