ΚΡΙΤΙΚΗ ΤΟΥ ΜΑΝΩΛΗ ΒΑΓΙΑ ( ΜΑΝΟΛΟ ) ΣΤΟ ΠΟΙΗΤΙΚΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΘΕΟΧΑΡΗ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ

..28/4/13Ο ποιητής Θεοχάρης Παπαδόπουλος του Ποιητή Αντώνη.
{άνθρωποι που με γεμίζουν δέος}
Εδώ θα παρουσιάσω ένα ποιητή, τον Θεοχάρη Παπαδόπουλο, γιο του ποιητή Αντώνη, και δεν θα πώς πως “όπου πηδάει η κατσίκα πηδάει και το κατσίκι”, ή “το μήλο θα πέσει κάτω από την μηλιά”.
Με αυτό μου το σημείωμα, θέλω να δείξω το πόσο κακό κάνουν οι γονείς στα παιδιά τους που όλες τις ελεύθερες ώρες τους τις περνούν μπροστά στην οθόνη της τηλεόρασης, παρακολουθώντας ποδόσφαιρο, και μάλιστα πολλοί γονείς φανατίζουν τα παιδιά τους με την ομάδα που υποστηρίζουν, δημιουργώντας μελλοντικούς χούλιγκαν από την παιδική τους ηλικία.
Για όσους δεν γνωρίζουν την λέξη χούλιγκαν τους πληροφορώ πως είναι αγγλική λέξη και σημαίνει ταραχοποιός.
Για μένα είναι αδιανόητο και δεν θα μπορούσα να δω την ζωή μου έξω, και μακριά από τις τέχνες και τα γράμματα, δεν είναι ότι τα γουστάρω απλώς γιατί τα γουστάρω, ή από κάποιο φανατισμό, αλλά γιατί με κάνουν να βλέπω την ζωή σφαιρικά. Και όχι μονόπλευρα και μονόφθαλμα, και κυρίως με τον φανατισμό, που επιβάλει στην ανθρώπινη συνείδηση ο αθλητισμός.
Αντίθετα από τους πάση φύσεως αθλητισμούς που δημιουργούν ανταγωνισμούς και από την φύση τους φανατισμούς, και περισσότερο το ποδόσφαιρο, όχι γιατί δημιουργεί περισσότερο φανατισμό από τα άλλα αθλήματα αλλά γιατί αυτό το άθλημα τα παρακολουθούν περισσότεροι φίλαθλοι. Και το πλήθος τον οπαδών είναι που δημιουργεί και το μεγάλο κακό και δεν είναι το ίδιο το ποδόσφαιρο που δημιουργεί περισσότερο φανατισμό από τα άλλα αθλήματα.
Είναι για εμένα πολύ σημαντικό και με κάνει να νιώθω πραγματικό δέος, όταν συνάντησα, γιο και πατέρα να ασχολούνται και οι δύο με την ποίηση.
Με τα ποιήματα του Θεοχάρη είχα πάντα σκοπό να ασχοληθώ κάποια στιγμή με αυτά.
Γιατί ακόμα αντηχεί μέσα μου ο στοίχος από ένα του ποίημα, που διάβασε στον χώρο του ASIN ART και λέει:
Πόρτα που δεν ανοίγει την σπας.
Και από τι στιγμή που άκουσα τον στίχο αυτό η επιθυμία μου να ασχοληθώ με την ποίησή του έγινε ακόμα πιο έντονη.
Τον Θεοχάρη ως ποιητή τον γνωρίζω από την προ εφηβική του ηλικία, και από τότε έχω παρουσιάσει ποιήματά του δε διάφορες ποιητικές εκδηλώσεις που εγώ διοργάνωνα,.
Από τα παιδικά του χρόνια λοιπόν ποιητής ο Θεοχάρης, και χωρίς καμία ποιητική ανάπαυλα από τότε, σήμερα έχει να παρουσιάσει ένα μεγάλο σε όγκο και σοβαρό σε ποιότητα έργο, άξιο να βρει την θέσει που του ταιριάζει άξια στη θέση των Ελληνικών γραμμάτων και ιδικά της λογοτεχνίας αφού ως γνωστό η ποίηση είναι το πιο καθαρό είδος λογοτεχνίας και ο Θεοχάρης ουσιαστικά και επάξια κατέχει αυτό τον όρο “καθαρή ποίηση”. Ας την δούμε με μία πιο βαθιά ματιά, ποια είναι αυτή:
Πρόκειται πάνω από όλα για ποίηση φιλοσοφημένη που αντλεί τα θέματά του ο ποιητής από τις προσωπικές του προσεγγίσεις με την καθημερινότητα διαγράφει τις απορείς του ανέβασα στις κοινωνικές διαβαθμίσεις κατευθύνει τις σκέψεις του αλλά οι αυθόρμητες στίμες του είναι αυτές που δημιουργούν τα ποιήματά του, επιχρισμένα από τις κοινωνικές καταστάσεις που ζει στις διαφορές συναναστροφές του, αλλά και άλλες του υποχρεώσεις στην καθημερινή του ζωή και τα ενδιαφέροντά του. Που μπορεί μεν όλα αυτά να μην μετατρέπονται σε ποίηση, αλλά πολλά από αυτά παίρνουν μορφή ποιητική πάνω στα χαρτιά που κρατάει επάνω του ο Θεοχάρης,
Αν υπήρχε αντικειμενικότητα στην ποίηση θα έπρεπε να μας εξασφάλιζε ένα είδος σκέψης που να ξεκινά από μία αφετηρία από την οποία θα κατέληγε ο ποιητής στους συγκεκριμένου ποιητικούς του σκοπούς που επιθυμίες. Το ότι δεν υπάρχει αντικειμενικότητά στην ποίηση είναι σίγουρο, και αυτό τα συναντάμε και στην ποίηση του Θεοχάρη, Αλλά δεν είναι καθόλου δύσκολο να αντιμετωπίζεται έτσι η ποίησή του, από τους τίτλους, αλλά και τα θέματα που επιλέγει για να γίνει δημιουργός των έργων του.
Παίρνουν όμως στην συνέχει την ποιητική μορφή, και αυτό το αντικειμενικό από όπου ξεκινούν τα ποιήματά του, από τον τίτλο ειδικά, αυτό σιγά - σιγά σβήνει, και την θέση του, παίρνει το ποιητικό στοιχείο, και τα έργα του καταλήγουν σε μια αυθόρμητη φιλοσοφική σκέψη, δυνατή και επαναστατική που ξαφνιάζει τον αναγνώσει, πρόκειται για πολύ ενδιαφέροντα απόφθεγμα τα οποία αποτυπώνονται δυνατά και για πάντα σε αυτόν που θα έχει την τύχη να τα διαβάσει ή να τα ακούσει.
Οι αναγνώστες από την ανάγνωση των ποιημάτων του σίγουρα, θα έχουν να αντλήσουν πολλά ενδιαφέροντα θέματα που μπορούν να εξεταστούν με ποιητικούς όρους και να επισημανθούν ανάλογα με τις σκέψεις και τις εμπειρίες, του κάθε αναγνώστη χωριστά, και να αποδώσει το προσωπικό τους στοιχείο πάνω στην ποίηση του Θεοχάρη, και τέλος θα αντιληφθούν πως από αυτή την ποίηση απέκτησαν ακόμα μια επιπλέον εμπειρία. Ποίηση μορφής και σχέσης άμεσης του περιβάλλοντος, του δημιουργού με ανάμεικτους ψυχικούς του ατομικούς συναισθηματισμούς.

Βάγιας Εμμ. {ΜΑΝΟΛΟ}