ΑΝΤΡΕΑΣ ΚΟΛΛΙΑΡΑΚΗΣ 

Άτιτλο

να αμφισβητείς
να αγνοείς
να ξεχνάς
να αθωώνεις τη φρίκη στις οθόνες και τα βλέμματα
χορός μοναχικός και πένθιμος
πώς αποδίδει κανείς την "blues" διάθεση στα ελληνικά;
απλά "χάλια";
να φτύνεις σάλια και βρισιές στην άσφαλτο
να ξεδιψάς με νερό από το ψυγείο
να διεκδικείς περισσότερο οξυγόνο για τα πνευμόνια σου
με άδειες τσέπες να γυρνάς τα ξημερώματα στους δρόμους
στο κέντρο, στη Γλυφάδα, στη θάλασσα
χωρίς παρέα
χωρίς αντοχές
χωρίς μικρές ανατροπές να σε εξυψώνουν συμβατικά
σκυλιά που γαυγίζουν
υγρασία στα φύλλα των φυτών και των δέντρων
ανεργία
ανέχεια
και μοναξιά
να βαδίζεις σταθερά και μόνιμα στη μεγάλη λεωφόρο που οδηγεί στην επανάσταση
με ένα τραγούδι να γυρίζει συνεχώς στο μυαλό σου
για αυτούς που έχεις βαρεθεί
για αυτούς που έχεις σιχαθεί
για ποιητές με υγρά χέρια
και για κρύες γυναίκες που δε σε χαϊδεύουν πια
ανοίγω μια αγκαλιά ικανή να χωράει τον κόσμο ολάκερο
χορός μοναχικός και πένθιμος
σα μπλουζ ή σαν ζεϊμπέκικο παλιό