ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΕΛΛΗΣ

 Σκοτώσαμε την Τροία για κάποια Ελένη, φώτισε η νύχτα από τις φωτιές μας 
ότι αφήσαμε πίσω ήταν μόνο νεκροί, ακόμα κι ο Αχιλλέας στα πόδια της Περσεφόνης έστεκε 
δεν ξέρω αν γυρίσω στην Ιθάκη ξανά, τόσο αίμα πνίγει τα όνειρά μου και μου κρύβει το δρόμο 
είναι ασήμαντο αν με σκοτώσει ο Ποσειδώνας ή τα κύματα, συνήθισα πια την απώλεια 
έχω χάσει την ψυχή μου, κάπου εκεί χαμένη γυρίζει, όσο θάβει τον χρυσό στις λάσπες 
κι ότι φως έμεινε για ελπίδα, το ξεσκεπάζω και το αφήνω να φύγει μόνο του, ελεύθερο 
ίσως το βρει ταξιδιώτης, να του δείξει το σωστό δρόμο μακριά μας.