ΚΩΣΤΑΣ ΜΑΡΚΟΥ
Ήρθα φορώντας μόνο το καπέλο μου, σαν επισκέπτης.
Άνοιξα το παράθυρο
κι είδα τα δάκρυά μου πυγολαμπίδες
να αιωρούνται μες στη νύχτα.
Κι είδα τα μάτια μου σβησμένα και στεγνά.
Κι είδα τα χέρια μου, επαίτες επταδάκτυλους,
να ξεσκεπάζουν μια το πρόσωπο και μια το προσωπείο.
Κι είδα το σώμα μου να σέρνεται στο σύμπαν.
Κι είδα το πνεύμα μου στη γη ν' αναδιπλώνεται.
Ήρθα φορώντας μόνο το καπέλο μου, σαν επισκέπτης.
Άνοιξα το παράθυρο
κι είδα να παίρνει το καπέλο μου ο αέρας...
Από την ποιητική συλλογή "Η προφητεία του παρόντος".
Ήρθα φορώντας μόνο το καπέλο μου, σαν επισκέπτης.
Άνοιξα το παράθυρο
κι είδα τα δάκρυά μου πυγολαμπίδες
να αιωρούνται μες στη νύχτα.
Κι είδα τα μάτια μου σβησμένα και στεγνά.
Κι είδα τα χέρια μου, επαίτες επταδάκτυλους,
να ξεσκεπάζουν μια το πρόσωπο και μια το προσωπείο.
Κι είδα το σώμα μου να σέρνεται στο σύμπαν.
Κι είδα το πνεύμα μου στη γη ν' αναδιπλώνεται.
Ήρθα φορώντας μόνο το καπέλο μου, σαν επισκέπτης.
Άνοιξα το παράθυρο
κι είδα να παίρνει το καπέλο μου ο αέρας...
Από την ποιητική συλλογή "Η προφητεία του παρόντος".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου