Συναλλαγή

ΝΙΚΗ ΑΝΔΡΙΚΟΠΟΥΛΟΥ

Συναλλαγή

Δεν σταματάς

να περιμένεις,

συνεχώς,

να εμφανιστείς

και να χαθείς ξανά—

όμως παραμένεις

άπιαστο χρέος.

Είσαι μικρά ασήμαντα

χαρτιά που τύπωσαν

οι άνθρωποι

και διέλυσαν

τον κόσμο.

Όμως δεν φταις.

Είσαι κατασκευή—

μία απάτη.

Σε έχουν αγγίξει

χιλιάδες χέρια

με υπολογισμένη αξία

μικρότερη

απ’τη δική σου.

Τα αποτυπώματα τους

ξεραμένα στο λίπος σου

σε κάνουν πιο βρώμικο.

Το ένα χέρι

σε τσαλακώνει

συνειδητά,

το άλλο με πίεση

σε σιδερώνει

πάνω στην τσέπη

της καρδιάς του.

Το τρίτο σε ξεχνά,

μέχρι να σε ξαναβρεί

ξαφνικά μ’ένα χαμόγελο,

καταχωνιασμένο.

Όλα, τουλάχιστον μία φορά,

σε έχουν αποκρύψει—

μυστικό ντροπιασμένο.

Φαντάζεσαι τη γη

χωρίς εσένα;

Όλοι ελεύθεροι, ίσοι.

Εργασία θα ήταν η σωτηρία

του κόσμου.

Αμοιβή θα ήταν η σωτηρία

του κόσμου.

Εσύ, κάτι άλλο—

θα μύριζες κι εσύ

σαν το λουλούδι.

Θα έμπαινες στη γη

χωρίς κορώνες, μαστίγιο ή λουρί—

με μάτια όμως

να φέγγουν

στους αιώνες.

Αλλά είσαι

απλώς ένα χαρτί

μες στο παιχνίδι,

μία κουκίδα ψηφιακή

μες στον αέρα

της οθόνης—

που σκοτώνεις

απ΄την πείνα

κάθε μέρα,

30.000

παιδιά

ενός κόσμου

κάθε μέρα,

30.000.

Ήρθε η ώρα.

Πιάσε το ψαλίδι.

Τεμάχισε όλα τα κομμάτια του κακού

που σ’έχουν κατασκευάσει.